Kadın tuhaftı, bir başka. Bir başka üzgündü sanki dünya onunla ve küsmüştü kendine bile kadın. Yalnızdı, yalnızdı ve mutsuzdu. Ölüyordu sessizlikte, sakinliğinde. Dingin bakışlarla süzülemezdi bir adam ve bir aşk yaşanamazdı ufak kırıntılarla. "Küçük dudaklarla büyük çığlıklar atılamaz." derdi annesi. Büyük çığlık? Ne işe yarardı ki bir büyük çığlık? Ne bir adamı aşık edebilirdi bir çığlık ne de bir kadına bir adamı unutturabilirdi. Bir adam? Aşık olunan hiçbir zaman alelade "biri" olamazdı. Sevilen ne "bir adam"dır ne de seven "bir kadın". Aşk araftı. Güzel yalanlara inanmak, ağlamak, önce ölüp sonra dirilmek. Aşk ne çok ufak ne de uzak. Aşk içinde, orada bir yerde, eğer yaşamasına izin verdiysen...
*Görsel vi.sualize.us 'dan alınmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder