Bu gün 9 Şubat! Eee, ne var yani? Bu gün bir yıl kadar eski bu blog, bir yıl kadar güzel. Bir yılımın bazı anları bu sayfalarda sabitlenmiş durumda. Her post panoya raptiyeyle iliştirilmiş notlar gibi duruyor hayatımda, küçük renkli notlar. Blog yazmayı bu yüzden seviyorum, üstü kapalı yazılsa da bazı şeyler zamana ayak direyebiliyor yine de. Bir büyümenin, olgunlaşmanın izinin sürülebileceği bi yer bu blog. İlerleyebilirsem eğer ilerde dönüp okuduğumda kendime rastlayabileceğim bir yer. Bu yüzden kutsal ve mahrem belki. İnsanın yıllar sonra kendini bulabileceği bir yer olması çok kazançlı bir iş, bana öyle geliyor yani. Hatırlanılmaya çalışılan ama bir türlü aydınlanmayan küçük ve güzel çocukluk anılarına olan şey gençlik yıllarımın da başına gelmeyeceği için mutluyum. Öyle ki bu benim için "en apesanteur" duygu. Geçmişin ağırlığını kaybetmek çok riskli bir iş, geri döndüğünde bulamayabilirsin çünkü. En iyisi bu ağırlığı paylaşmak biriyle, bir şeyle. Birini her zaman bulamazsınız, bulamıyorsunuz da. Ama bir şeyler hep olur insan istediği sürece. Benim bir şeyim bu blog işte. Güzel, pürüzsüze yakın ve ben gibi, bir parçam gibi... Çok sevdiğim bir şey bu şey <3
*Görsel fotogenik.unblog.fr adresinden alınmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder