Bazen her şey anlamsızlaşır. Kelimeler erir birer birer anlamlarından koparak. Hüzün kokar dudaklar. Eller, eller kalkar havaya gidenleri uğurlamak için. Bir-iki sallanırlar havada ve sonra yenik düşer onlar da. Kelimeler… Kelimeler, savrulur etrafa ve sen onları toplayamazsın… Dokunamaz, hissedemezsin. Sadece izlersin, sana verilen görev budur. Görev görevdir ve her ne olursa olsun yapılması gerekir. Yapılması gerekir; çünkü biri öyle uygun görmüştür senin için…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder